Over eenzaamheid
Eenzaamheid is een subjectief gevoel waarbij iemands sociale relaties niet voldoen aan persoonlijke wensen en behoeften. Voor sommigen kan eenzaamheid bijvoorbeeld een waargenomen gebrek aan nauwe emotionele banden betekenen. Voor anderen ontstaat eenzaamheid wanneer ze minder contact hebben met andere mensen dan ze zouden willen.
De psychologie maakt onderscheid tussen twee basisvormen van eenzaamheid: sociale eenzaamheid en emotionele eenzaamheid. Sociale eenzaamheid treedt op wanneer de betrokkenen fundamenteel geen sociale relaties hebben. In het geval van emotionele eenzaamheid is er een gebrek aan vertrouwde hechtingsfiguren waarmee men zich verbonden voelt.
Alleen zijn is niet hetzelfde als eenzaam zijn: je kunt omringd zijn door mensen en je toch eenzaam voelen, maar je kunt ook alleen zijn en je gelukkig voelen. Wie er bewust voor kiest om alleen te zijn, handelt op een zelfbepaalde manier.
Tot nu toe was eenzaamheid vaak een taboe waar mensen zich voor schamen en niet graag over praten. Het gevoel van eenzaamheid is moeilijk onder woorden te brengen. Het is heel normaal om je in situaties te bevinden waarin je je eenzaam voelt. Het is cruciaal dat dit onaangename gevoel geen permanente toestand wordt. Daarom zijn informatie, voorlichting en diensten belangrijk.